Dziecko byka
to nie skurczybyk….

Wyjmuję z szuflady wiersze
prawdziwe i kicze
mieszam
mój rytuał powszedni…

Jestem rozpostarty na płaszczyznach paradoksów
bez słońca i żadnej możliwości…

Wyszła z domu
i dotychczas nie powróciła
kobieta którą kocham
posiada przy sobie moją miłość…

Z nocnego klubu
zostaję wypchnięty
nosem czerwonym
trotuar brudzę…

Istnieje taka namiętność
jęki, szepty, westchnienia
diamentowy pył, piramidy piedestał…

Zachlupotało nieznaną poświatą
świeca zgasła
i wypełzła muzyka zdalna
gotowa przegonić każdego diabła….

Całe miasta oplecione mitem
przydeptane butem słońce i cień
Ludzie w togach sparalizatowani.

Księżyc złamał nogę
spadł mi na głowę
chwyciłem za zadek…

Najpierw paplanie kukułki
napełniało błękit, przestrzeń
kukanie niosło się
nad plotami zagród…